We waren gewaarschuwd voor Martinique, zowel in het dagelijkse krantje als op ons excursieticket: de wegen zijn bochtig en niet al te goed en het is zondag 22 februari (alles gesloten) en bovendien zijn het Fransen (we weten allemaal wat een vrouwelijke burgemeester uit een grote nieuwe stad daar ooit over zei) en de gids heeft gegarandeerd een accent. Nou het viel mee. De wegen zijn wel bochtig, maar beter dan elders op de eilanden (met dank aan de EG). Waar wij waren, waren in elk geval de terrasjes open en ook het accent viel heel erg mee. Kortom, we hebben een leuke rit gehad naar het uiterste zuidpuntje van Martinique, voorbij Le Marin. Mooi strand in Sainte Anne, onderweg mooie uitzichten, leuke dorpen en stadjes en af en toe een harde regenbui (goed te doen onder een parasol). Heen de Caribbean kant en terug de woest Atlantische kust. Veel bananenplantages en ook nog behoorlijk wat suikerriet. In de dorpen en stadjes zoals Le Saint Esprit en Le François, mooie parken en veel bloemen. Leuke dag zo. We waren er om acht uur en iets over halfvijf staken we weer van wal. Net voor donker voeren we langs Mount Pelée, de grote vulkaan op de noordwestpunt. Heerlijk om buiten te zijn. Toen we terugkwamen van het diner, voeren we ter hoogte van Dominica en de lichtjes van Rosseau waren duidelijk te herkennen. De wind kwam uit het oosten en stond dwars op het schip, dus daarna zijn we lekker in slaap geschommeld.

Maandag de 23^ewerden we wakker dwars van Nevis, ook zo’n typische puntig vulkaaneiland. De zon kwam net op. Keurig om acht uur waren we aangemeerd Aan de pier van Basseterre. Dat betekent dat we op het achterdek hebben ontbeten met zicht op het hotel waar we jaren geleden logeerden (op loopafstand van het centrum). Weer is lekker, graadje of 28 met af en toe een tropisch buitje. Trouwens, geen regen gehad vandaag, want in de loop van de dag werd het steeds helderder. We zijn de pier afgelopen en komen op een stuk met winkels (voor de cruisers, zoals overal diamanten, T-shirts en Del Sol), maar allemaal vrij recent gebouwd op een stuk land dat is bijgemaakt. We komen uit bij het National Museum, een oud gebouw met vroeger de vuurtoren erop, dat toen we hier de eerste keer waren de kade was met de gammele steiger voor het veerbootje naar Nevis. We zoeken het Circus op voor de klokkentoren en wat oude gebouwen. Zoveel auto’s dat je geen overzicht hebt. Maar vriendelijke mensen en maar een cruiseschip en veel mensen die op excursie zijn, dus leuk om rond te lopen. Op een terrasje met WiFi proberen we nog een keer bij onze webmail te komen, maar dat lukt echt niet, vandaar mijn korte vorige berichtje. Lekkere ijskoffie trouwens en gezelschap van een hagedis. We kunnen lekker op ons balkon zitten terwijl fregatvogels en pelikanen voorbij zweven en er af en toe een vliegtuig landt op het vliegveld midden op het eiland (we hebben zicht op de baan). Wij moeten denken aan toen we hier (te vroeg volgens ons schema) aankwamen en onze oppikmeneer er nog niet was. Iemand riep toen heel hard “Johnson” en binnen een minuut stond er een grote vriendelijke figuur voor onze neus die precies wist waar we heen moesten. Johnson wist alles!Dan heb je toch de neiging om dat nog eens te roepen J. Rond halfvijf gaan we weer los. Alweer een mooie trip kort onder de kust met als toetje rond zonsondergang Brimstone Hill, een World Heritge, bijgenaamd het Girbraltar van de Caribbean. Dan zien we ook St. Eustatius en Saba even, maar die laten we links liggen. We gaan de donkere nacht in. Voor het eerst met slechts windkracht 3.

Dinsdagmorgen 24 februari varen we St. Thomas (US Virgin Islands) tegemoet en we leggen aan in Crown Bay, ten westen van Charlotte Amalie. Aan de verre andere kant van de baai liggen nog twee of die cruiseschepen, maar wij zijn hier alleen. Te ver van de stad om te lopen, maar we Gaan wel even de wal op. Winkels met blingbling volop en ook wat marktachtige tentjes met kleding, prullaria en dergelijke. Ondertussen kijken we naar het verhuizen van twee enorme tanks van een soort dekschuit op de wal. De firma Mammoet heeft hier een klusje. We drinken een colaatje respectievelijk passievruchtenlimonade op de wal en zien dan de Oasis of the Seas binnenkomen. Grappig, want toen we hier de eerste keer waren met de Eurodam, lag dat bakbeest ook naast ons. Er kunnen ruim twee keer zoveel mensen op als op onze Noordam. De monsterlijk lelijke iguana ’s die hier rond waggelen, zijn totaal niet bang voor mensen en poseren keurig voor foto’s. Tussen de middag eet Jan een tosti en ik wat noodles en Koreaans vlees. Er is elke dag een andere oosterse mogelijkheid naast de enorme hamburgers en andere maaltijden. We vertrekken tegen vijf uur voor een tocht van twee dagen naar Half Moon Cay, waar we ook onze eerste stop hadden aan het begin van de cruise.

Een opkikkertje op woensdag 25 februari (gefeliciteerd Matthijs met je 25^e verjaardag): ik kan weer bij webmail. Mooi opgeruimd al die reclame-dingen en ook gezien dat Cora en Peter ook weer een website hebben over Parijs. Nog niet gekeken gezien de snelheid van internet hier op zee. De wind is heel rustig (4 Beaufort) bij een temperatuur van 26 graden en een luchtvochtigheid van 80%. We varen ten noorden van de Dominicaanse Republiek. Om elf uur is de tegeltjeslunch (je krijgt iedere cruise een Delfts Blauw tegeltje bij een lunch voor mensen die vaker mee geweest zijn (het is zowaar een andere dan op het eerste stuk). Jan doet het schelpenpad na op dek 3 en denkt er zwanen bij (het zijn meeuwen). We lezen onze leenbibliotheekboeken uit, lossen de dagelijkse sudoku op en genieten van de vliegende visjes en de golven. Halverwege de middag komt Oceanea Riviera ons tegemoet. Het formal diner is onverwacht weer erg zout, terwijl het de laatste ruime week uitstekend was. We worden van het geheel niet erg blij.

Bij het ontbijt in de baai bij Half Moon Cay op donderdag 26 februari lezen we in het vier A4-tjes dikke krantje dat er veel vrijwilligers frauderen (bij verenigingen en VvE’s). En jullie je maar afvragen waar we het van doen JJJ. We zijn hier als laatste stop. Het was aan het begin ook onze eerste. Het enge wat je hier kunt is in de zon liggen, zwemmen en rommel kopen, want dit eilandje is alleen ingericht voor bezoekers van cruiseschepen. We hebben het na twee keer wel gezien, dus we laten de grote tenders lekker gaan. Om een uur of drie beginnen we aan het laatste stuk naar Fort Lauderdale. Daar gaan we morgenochtend rond halfnegen van boord, richting vliegveld en later op de dag naar Atlanta. De rest van ons verhaal krijgen jullie maandag of dinsdag vanuit IJlst.

We were fore-warned for Martinique, being a French island with winding road and a lot of bumps. Guides were sure to have an accent. But it was not too bad at all. They even accept dollars (though we paid with our own euros). Friendly towns and villages, a lot of nice parks. We drove to the southernmost tip of the island passing Le Marin and stopping in Sainte Anne. Two tropical rain showers while you are underneath a parasol is not too bad either. We drove back along the wild Atlantic coast with lots of banana and sugar cane plantations. All shops are closed on Sundays, but it was nice to see this island. We left a little after 4.30 pm and just before sunset, we passed Mount Pelée, the islands active volcano. When we came back from dinner we were near Dominica and we could clearly see the light of Rosseau.

Monday the 23^rdwe woke up alongside the island of Nevis, another volcano. At 8 am we docked on the pier of Basseterre. The weather is very nice. We were here for a couple of days, years ago and saw the whole island (small). Now we pass the reclaimed land to town centre and on the Circus make pictures of the colourful houses and the clock tower. We have a beautiful sail away and have a good view of Brimstone Hill, the Gibraltar of the Caribbean, while on the horizon we see the Dutch islands of St. Eustatius and Saba.

Tuesday 24^th we arrive in Charlotte Amalie on St. Thomas (US Virgin Islands). We dock in Crown Bay, west of town. We think it is too far to walk to downtown, but we go ashore to have a drink and watch de monster like iguana’s. Around 11 am on the other side of the pier Oasis of the Seas docks,; that ship is enormous and had over 2,5 time the amount of passengers we have. We leave around 5 pm for a two days stretch towards Half Moon Cay, where we also had the first stop on this cruise.

As I told in Dutch that one of our e-mails was not reachable for a couple of days, that over now. Dawn and Bernie, we wish you a good crossing of the Atlantic and look forward to seeing you two in little over a month. Enjoy Italy skiing and Venice first.

Thursday 26 February we are back at Hal Moon Cay. It was also our first stop on this trip, almost three weeks ago. We have seen enough of this little uninhabited island, specially designed for people on cruise ships, so we are not going ashore today. This afternoon we will start the last stretch towards Fort Lauderdale and later towards Atlanta. From home I will send the last few pictures.