Vrijdagmorgen 6 februari zetten we voor het ontbijt onze koffers binnen de kamerdeur, want die zien we pas aan boord terug. Gaat altijd goed! We lezen nog wat en kijken even rond bij de waterwegen die het hotel omringen. Het is rond 20 graden, maar het voelt door de wind fris. Iets noordelijker zijn gistermiddag de dakpannen eraf gegaan en bomen omgewaaid. Onze bus (de tweede hier vandaan), vertrekt rond 11:15. De interstate 95 (een weg die noord-zuid gaat) zit helemaal vast, maar de chauffeur is niet voor een gat te vangen en rijdt naar Andrews Blv., een weg met veel stoplichten, maar wel goed berijdbaar. We bereiken zo toch redelijk snel de haven en worden bij de cruiseterminal afgezet. Het “ben-je-verkouden-papiertje” is aangevuld met Ebola-vragen, maar als we dat goed hebben ingevuld en onze boarding passes hebben laten zien, krijgen we kamersleutels en gaan we aan boord. Dan de stateroom 5045 verkend en naar de Mariners lunch, waar we een tafel delen met Barb en Jim uit Mississippi (heftige tante). Als we terug zijn kunnen we een koffer uitpakken. Nummer twee laat op zich wachten tot na de safety drill om 16:15. We vertrekken kort daarna. We schommelen best want dwars van Florida staat een forse windkracht 8. In het restaurant krijgen we voor het diner een tafeltje voor ons zelf.

We zijn bij het krieken van de 7^e februari wakker en gaan boven ontbijten. Heerlijk dat dat gewoon buiten kan. We komen aan bij Half Moon Cay, een klein eiland van de Bahamas. De echte naam is Little San Salvador en er is zand, groen, stoelen, een paar barretjes en winkeltjes, allemaal van Holland America. De Eurodam ligt er al, die is op de terugweg naar Fort Lauderdale. En er wordt getenderd. De wind is afgenomen. We gaan even op de wal kijken, maar zijn al vlot weer aan boord. Het gedoe met de tenders is leuk om te zien. Tegen vieren worden ze opgehesen en vertrekken we weer.

Zondag 8 februari zijn we tegen twaalven bij de pier van Turks en Caicos op Grand Turk, een eiland van 1,5 mile breed en 7 mile lang waar 4000 mensen wonen. Ze worden af en toe getroffen door een hurricane, en bouwen de boel daarna zo goed mogelijk weer op. We maken een busrondje naar de vorig jaar weer wit geschilderde vuurtoren. Bij een vorig bezoek was hij heel erg verroest. De vuurtoren komt uit Engeland en staat al sinds 1852 op zijn plek. Hij begint trouwens al weer te roesten. In Cockburn vinden we niet een, maar twee klokkentorens en we kijken bij de Salinas waar prachtig zout wordt gewonnen. Langs de capsule van John Glenn uit 1962 gaan we terug. Terug op het schip staan we in de lift met een stel dat al 65 in Canada woont, maar waarvan zij is geboren op de Geeuwkade (ze komen af en toe nog bij het Wapen van IJlst). Verder kijken we mensen. Ook aan boord de meest fantastische outfits. De broer van Puntknie gaat gekleed in een grijs t-shirt zonder mouwen op een bermuda van een bont zwart-grijs-wit katoentje. Daar overheen draagt hij een overhemd dat wit is en bedrukt met grote oranje Indiaanse symbolen, het geheel gecompleteerd met bruine leren sandalen en lange witte sokken en een blauw-wit geblokte pet met klep (zo’n ouderwetse). Erg fraai. Dankzij twee nachten hotelkamer met airco hoest ik me weer drie slagen in de rondte.

Op maandagmorgen de 9^evaren we rond halfnegen de baai van Samana binnen in de Dominicaanse Republiek, We komen vlak langs het hotel waar we jaren geleden een paar dagen hebben gelogeerd. En ondertussen genieten we van de dolfijnen en de walvissen (die hier in de baai hun jongen krijgen). Ik hoest minder dan gisteren, maar ga niet mee de wal op, want er is hier niet al te veel te zien. Jan tendert wel even naar de wal om wat foto’s te maken en komt zelfs met zand terug. De wind is trouwens eindelijk afgenomen.

Dinsdag 10 februari is een zeedag, We zitten met 26 graden buiten, lezen, lossen de dagelijkse sudoku op en halen af en toe koffie, thee of water. Rustig dagje. Op aar Bonaire

Friday 6 February I95 is all traffic (a slow moving parking lot according to the bus driver). We are transferred from the Westin to the ship in about half an hour. We reach the stateroom around 12:30 pm and join the Mariners lunch in the Vista Restaurant. We unpack one bag before and the other after the safety drill. We sail around 5 pm. Wind force 8 makes some movement, but everybody seems OK (we are). Saturday we reach Little San Salvador, or Half Moon Cay. It is sand, green and some bars and shops, all owned by Holland America. We use the tenders to get there. We go there for a short while, but have lunch in the Lido. At 4 pm we continue the cruise. On Sunday February 8 we reach Grand Turk (1,5 miles x 7 miles with 4000 inhabitants). We take the bus to the lighthouse (dating back to 1852) and Cockburn. We also see John Glenn capsules from 1962 (a copy). The wind is nit so strong anymore when we sail into Samana Bay (Dominican Republic) between dolphins and whales (they give birth to their young here). Temperature 26 C. There is not much here, so only Jan takes the tender ashore to make some pictures. Tuesday the 10^th is a sea day, not much to see, plenty to do, but we mainly read on the balcony. On our way to Bonaire.